Publikacje

Rok 2019 miesiąc: lipiec

Chód dwunożny to wygodny środek do przemieszczania się na krótszych dystansach. Analiza chodu pacjenta jest integralną składową badania ortopedycznego. Najprostszym rozwiązaniem jest po prostu obserwacja chodu. Metoda ta stosowana była przez lekarzy od wieków. Z czasem jednak potrzebna stała się ocena ilościowa chodu, podział jego na poszczególne fazy. Zarówno podczas stania jak i chodzenia każdy z nas styka się z podłożem jedynie stopami. Są one w takim razie kluczowym elementem chodu, ich patologia może wpływać na zaburzenie całego chodu pacjenta. Ocena sposobu obciążania stopy o podłoże może opierać się na badaniu statycznym, posturalnym oraz dynamicznym, włączając w to analizę chodu. Szczegółowe badania kinetyki stopy rozpoczęły się wraz rozwojem wiedzy o chodzie, a bardziej naukowe podejście do problemy wraz z początkiem profesjonalnych pracowni analizy chodu. Początkowo powstał jedno-segmentowy model stopy. Orientacja stopy była definiowana jako wektor zaczynający się w środku mechanicznej osi obrotu stawu skokowego i idący w kierunku przestrzeni między drugą a trzecią kością śródstopia. Następnie wraz z rozwojem urządzeń do analizy chodu model stopy się zmieniał, zwiększała się ilość czujników określających poszczególne segmenty stopy. Opracowano modele wielosegmentarne, z wieloma czujnikami położonymi na skórze stopy. Równolegle z rozwojem metod pochodzących z analizy chodu, pojawiły się metody oparte o pedobarografię.  Zastosowanie wtedy nowoczesnych czujników piezoelektrycznych zapoczątkowało rozwój współczesnych technik analizy sposobu obciążania stopy. Zwiększała się dokładność pomiarów, stopień ich zautomatyzowania, pojawiły się specjalistyczne oprogramowania. Obecnie stosowanych jest ponad 50 różnych urządzeń do badania sposobu obciążania stopy. Jedne systemy wymagają specjalistycznej pracowni, drugi- stosunkowo drogim i delikatnych wkładek z czujnikami nacisku. Stąd też pojawiła się potrzeba opracowania nowego systemu pracującego w oparciu o wkładki i prosty interfejs umożliwiający badanie w zwykłych poradniach/ gabinetach lekarskich. W pracy przedstawiono nowy system do oceny stopy, wykonano analizę możliwych zastosowań klinicznych.

Protokół Enhanced Recovery After Surgery (ERAS) to składający się  z kilkunastu elementów nowoczesny protokół opieki okołooperacyjnej mający na celu skrócenie czasu rekonwalescencji pacjentów poddawanych rozległych zabiegom operacyjnym. Pozwala na zmniejszenie urazu wywołanego zabiegiem operacyjnym. Udowodniono w chirurgii kolorektalnej że jego stosowanie przyczynia się do zmniejszenia odsetka powikłań pooperacyjnych i skrócenia czasu pobytu w szpitalu. W powyższej pracy pokazano, że jego stosowanie może poprawiać również wyniki długoterminowe. Niski stopień realizacji protokołu ERAS (<80%) jest jednym z niezależnych czynników pogarszającym rokowanie w analizowanej grupie pacjentów.

Jednym z najpoważniejszych problemów zdrowotnych u osób w podeszłym wieku jest choroba Alzheimera. Powoduje ona przyspieszone obumieranie znajdujących się w mózgu neuronów cholinergicznych. Prowadzi to do zaburzeń pamięci, spadku samodzielności, a w końcowym etapie do śmierci pacjenta. Leczenie choroby Alzheimera ciągle ogranicza się do podnoszenia poziomu neuroprzekaźnika (acetylocholiny) za pomocą związków hamujących jego rozkład. Badania wykazały, iż efekt zwiększenia ilości acetylocholiny można osiągnąć również poprzez oddziaływanie na receptory histaminowe H₃. W prowadzonych badaniach połączono ze sobą komputerowe oraz klasyczne metody poszukiwania substancji o pożądanej aktywności biologicznej, co umożliwiło odkrycie szeregu związków zwiększających poziom neuroprzekaźnika poprzez jednoczesne blokowanie jego rozkładu, jak i zwiększanie uwalniania. Przedstawione w publikacji wyniki opisują właściwości fizykochemiczne i aktywność biologiczną nowych substancji, w tym ich skuteczność
w poprawie pamięci w zwierzęcym modelu choroby.

Internet ułatwia przepływ informacji, zarówno tych o wysokiej jakości, jak i tych o wątpliwym przekazie. Prowadząc od ponad 3 lat fanpage naukowej organizacji Cochrane opublikowaliśmy kilkaset postów zawierających podsumowania wyników szczególnego rodzaju badań – przeglądów systematycznych Cochrane. Często ich wyniki nie są jednoznaczne, a używanie treści naszych postów w dyskusjach niekoniecznie koreluje ze zrozumieniem wniosków płynących z tych przeglądów.  Używanie uproszczonego, nienaukowego języka do opisywania wyników badań dla szerszej publiczności nie wystarczy, aby wyniki zostały prawidłowo zrozumiane, niezwykle ważne jest budowanie świadomości odbiorców, że niewystarczająca informacja o efekcie lub informacja
o małym stopniu pewności nie są równoznaczne z brakiem efektu.

Publikacja została oparta na wynikach międzynarodowego badania PATHWAYS, zrealizowanego przy współudziale Zakładu Socjologii Medycyny Katedry Epidemiologii i Medycyny Zapobiegawczej UJ CM. Zastosowanie różnych metod i tech­nik badaw­czych (m.in. anal­iza treści, anal­iza danych zas­tanych, indy­wid­u­al­ne wywiady z eksper­tami czy badania sondażowe z eksper­tami i osobami cho­ru­ją­cymi przewlekle) pozwoliło na wykazanie, że rzeczywisty stan zdrowia nie jest jedynym powodem, dla którego osoby chorujące przewlekle wycofują się z rynku pracy i nie decydują się na powrót do aktywności zawodowej. Najważniejszymi czynnikami okazały się: bariery systemowe, brak odpowiedniego wsparcia oraz nieefektywne działania aktywizujące, które są niedostosowane do indywidualnych potrzeb. Wyniki pokazały, że jakkolwiek w Polsce istnieje wielopoziomowy
i wielosektorowy system wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami i chorobami przewlekłymi, to w dalszym ciągu jest on nieefektywny. Konieczna jest większa klarowność istniejących rozwiązań, dostosowanie do indywidualnych potrzeb i promowanie ich, zarówno wśród potencjalnych pracowników, jak i pracodawców. 

Badania ostatnich lat wskazują na szlak sfingomielina/cermidy jako ważny cel terapii przeciwdepresyjnej. Kanał jonowy receptora przejściowego potencjału typu C6 (TRPC6) jest aktywowany przez hyperforynę (aktywny przeciwdepresyjnie składnik Hypericum perforatum) i jest związany z plastycznością synaptyczną i procesami poznawczymi w mózgu. W badaniach opisanych
w Journal of Neurochemistry (Acid Sphingomyelinase – a regulator of  TRPC6 channel activity) wykazano funkcjonalny związek pomiędzy szlakiem sfingomielina/cermidy i kanałem TRPC6 co wskazuje na ich ważną rolę w mechanizmie przeciwdepresyjnym.

Lekiem, z którym wiążą się nowe możliwości terapeutyczne skutecznego leczenia bólu pooperacyjnego jest lidokaina. W projekcie ocenialiśmy wpływ dożylnie, okołooperacyjnie podawanej lidokainy na pooperacyjne stężenie endogennych opioidów – związków, które odpowiadają w organizmie m.in. za regulację odczuwania bólu. Stwierdziliśmy, że dzieci, które otrzymywały lidokainę miały mniej nasilony ból pooperacyjny i wyższe stężenia endogennych opioidów po zabiegu, niż dzieci znieczulane bez lidokainy. Nasze badania wnoszą nową wiedzę na temat mechanizmów korzystnego wpływu analgezji z lidokainą na ból pooperacyjny u dzieci.

Biotechnologia roślin z punktu widzenia farmaceutycznego, stwarza niezwykłe możliwości wykorzystania metod kultur in vitro, w produkcji metabolitów wtórnych o walorach terapeutycznych. Nasturtium officinale – rukiew wodna, jest rośliną wodną, częściowo chronioną w Polsce. Ziele N. officinale, to cenny surowiec leczniczy, kosmetyczny i spożywczy. W ramach pracy, kultury in vitro N. officinale, wykorzystano jako model do badań nad bioakumulacją wybranych jonów metali prozdrowotnych; makro- (magnez, wapń) i mikro-pierwiastków (chrom, cynk, lit, miedź, selen, żelazo). Wyniki potwierdziły zdolność bioakumulacji badanych pierwiastków, oraz jej wpływ na produkcję związków biologicznie czynnych: glukozynolatów i kwasów fenolowych, oraz na aktywność antyoksydacyjną uzyskanej biomasy.

Publikacja powstała dzięki retrospektywnej analizie dokumentacji wykonanej przez Studentów działających w SKN przy II Klinice Kardiologii (pierwsza czwórka Autorów) pod kierunkiem Opiekunów Koła. Celem pracy była ocena wpływu na układ krążenia cukrzycy towarzyszącej zwężeniu zastawki aortalnej, najczęstszej wadzie zastawkowej u dorosłych. U chorych z wadą aortalną współistniejącą z cukrzycą stwierdzono niższą podatność tętnic, wyższe obciążenie lewej komory serca i dyskretne upośledzenie jej kurczliwości. Sformułowano wniosek, że cukrzyca może predysponować do dysfunkcji lewej komory zarówno poprzez wzrost sztywności tętnic, jak i bezpośredni wpływ na serce. Wyniki sugerują, że optymalne wyrównanie cukrzycy i poprawa elastyczności tętnic mogą opóźnić wystąpienie niewydolności serca w wadzie aortalnej. Pomimo prostej metodyki (analizowano parametry obliczone w oparciu o standardowe badania echokardiograficzne), nowatorski charakter pracy zaowocował publikacją w czasopiśmie z impact factor 5,948.

W lipcu na łamach American Journal of Hematology opublikowano pracę “Hematogenous Extramedullary Relapse in Multiple Myeloma – A Multicenter Retrospective Study in 127 Patients”, przeprowadzoną z udziałem Kliniki Hematologii UJ CM, stanowiącą charakterystykę pacjentów z nawrotem szpiczaka w postaci krwiopochodnych pozaszpikowych nacieków w tkankach miękkich (HEMM). Wykazano, iż leki immunomodulujące mogą zwiększyć odsetek odpowiedzi na terapię i przyczynić się do wydłużenia czasu przeżycia, poprawiając tym samym niekorzystne rokowanie w HEMM.

W przeprowadzonych badaniach sprawdzano czy osoby chore przewlekle, nie chorujące na raka, będą różnić się od osób chorych przewlekle onkologicznie, w poszczególnych wymiarach umiejscowienia kontroli zdrowia oraz czy czas trwania choroby będzie miał istotne znaczenie w uzyskanych wynikach pomiędzy badanymi grupami.
Wykazano, że pacjenci onkologiczni są bardziej przekonani, że to inni ponoszą odpowiedzialność za ich zdrowie od pacjentów nieonkologicznych. U pacjentów onkologicznych, im dłużej trwa choroba tym słabsza jest ich wewnętrzna motywacja do osiągania rezultatów w leczeniu, a w przypadku nieonkologicznych, im pacjenci chorują dłużej tym bardziej postrzegają stan własnego zdrowia jako wynik działania innych osób.