Publikacje

Rok 2020 miesiąc: październik

Peptydazy komórkowe zyskują rosnące zainteresowanie jako cel nowych strategii farmakologicznych w chorobach zapalnych. W tym kontekście dipeptydylo peptydazy 8/9 (DPP8/9) wydają się być szczególnie interesujące ze względu na ich aktywność w makrofagach. Celem pracy była analiza roli DPP8/9 w regulacji aktywacji makrofagów poprzez kompleksowe ilościowe oznaczenie proteomu i sekretomu komórek THP-1 metodami proteomiki. Zahamowanie DPP8/9 wywołało zmniejszenie zdolności makrofagów do klasycznej aktywacji zapalnej (fenotyp M1), jednocześnie znamiennie zmieniając stężenia 122 białek w komórkach THP-1 związanych m.in. z metabolizmem komórkowym oraz funkcją mitochondriów i siateczki śródplazmatycznej. Uzyskane wyniki rzucają nowe światło na wciąż nie do końca poznane funkcje komórkowe peptydaz DPP8/9.

Wyniki badań, które opublikowano w European Heart Journal wskazują, że zadanie pacjentowi kilku prostych pytań o jego stan psychiczny i pozycję społeczną, poza standardowym badaniem podczas wizyty lekarskiej, poprawia dokładność oceny zagrożenia chorobami sercowo-naczyniowymi. Ocena czynników psychospołecznych może istotnie wpływać na decyzje dotyczące leczenia, w tym stosowania niektórych leków, na przykład statyn.

Celem badania było zbadanie schematu oddziaływań czterech wybranych ligandów receptora opioidowego mu z receptorem (morfiny, fentanylu, związku PZM21 oraz SR-1718). Związki te charakteryzują się różnym mechanizmem aktywacji receptora mu. Ostatnie badania wskazują na korelację występowania działań ubocznych z aktywacją receptora przez beta-arrestynę, podczas gdy selektywne działanie poprzez białko G wydaje się być wolne od tych efektów. W badaniach wykorzystano zarówno związki aktywujące obydwie ścieżki, jak i charakteryzujące się selektywnością w kierunku jednej ze ścieżek. Schemat oddziaływań związków z białkiem analizowano wykorzystując dokowanie oraz symulacje dynamiki molekularnej. Częstość oddziaływań związków z poszczególnymi aminokwasami receptora skorelowano z eksperymentalnymi wartościami ich aktywności, wskazując pozycje, które powinny zostać poddane szczegółowej analizie podczas projektowania nowych struktur, selektywnie aktywujących receptor poprzez białko G.

Wyniki. Satysfakcjonujące, pozytywne kontakty przed wybuchem choroby przekładały się, zwłaszcza po 20 latach, na lepsze ogólne oraz społeczne funkcjonowanie i mniejszą liczbę objawów, w szczególności negatywnych. Szersze wsparcie społeczne przed wybuchem choroby powiązane było z lepszym funkcjonowaniem ogólnym i społecznym pacjentów oraz mniejszym nasileniem objawów ogólnych, pozytywnych oraz negatywnych, jednak w tym ostatnim wypadku efekt zanikał po 20 latach.
Wnioski. Jakość i zakres kontaktów społecznych przed wybuchem choroby, a szczególnie satysfakcjonujące relacje w środowisku pozarodzinnym, są istotnym czynnikiem rokowniczym wieloletniego korzystnego klinicznego i społecznego przebiegu psychoz z grupy schizofrenii.

Dzieci są bardziej narażone na odwodnienie, ponieważ ich mechanizmy regulacyjne są niewystarczające w porównaniu z dorosłymi. Wyniki badań klinicznych potwierdzają, że wysoki odsetek dzieci ma bardzo skoncentrowany mocz poranny, co może sugerować, że duża część dzieci przychodzi do szkoły już odwodniona i pogłębia ten stan, nie pijąc odpowiednio w ciągu pobytu w szkole. Otyłe dzieci są bardziej narażone na odwodnienie. Nadmierny poziom tkanki tłuszczowej wiązał się z 2,3-krotnym wzrostem prawdopodobieństwa wystąpienia odwodnienia w ciągu pobytu w szkole [OR 2,39 (95% CI; 1, 15–4, 94)]. Niewłaściwy stan nawodnienia był czynnikiem ryzyka deklarowanych przez uczniów trudności z koncentracją w szkole OR 2,85 (95% CI; 1,16–6,99).

71,43% pacjentów pediatrycznych po operacji guza mózgu wróciło do zajęć wychowania fizycznego. Czas od zakończenia leczenia do powrotu do sportu wyniósł między 2 a 20 miesięcy (mediana 3, odstęp międzykwartylowy 2-12). Czynnikami ryzyka nie wrócenia do zajęć fizycznych okazały się: uzupełniające leczenie onkologiczne (p=0,00), obecność wodogłowia (p=0,00), wysoki stopień złośliwości nowotworu (p=0,03) oraz lokalizacja guza (p=0,03). U jednego pacjenta (3,33%) udokumentowano uraz związany z aktywnością fizyczną.

Porównując charakterystykę kliniczną pacjentów z zawałem serca hospitalizowanych w analogicznych okresach 2019 i 2020 roku wykazaliśmy, że rozwój pandemii COVID-19 spowodował nie tylko zmniejszenie o 22% liczby leczonych pacjentów, ale także znaczące wydłużenie czasu od początku objawów do pierwszego kontaktu medycznego. W konsekwencji ponad dwukrotnie zwiększyła się liczba chorych z ciężkim uszkodzeniem serca, prowadzącym do jego pęknięcia. Nie są znane wszystkie przyczyny opisanego zjawiska, jednak za najbardziej prawdopodobną przyczynę uznaje się strach pacjenta przed zgłoszeniem do szpitala związany z ryzykiem zakażenia wirusem SARS-CoV-2.

W pracy analizowaliśmy wydolność skriningu w kierunku trisomii 13 (T13) w oparciu o wieloparametrowy protokół badania USG późnego pierwszego trymestru ciąży. Opisaliśmy najbardziej charakterystyczne wzorce i koincydencje markerów ultrasonograficznych oraz anomalii strukturalnych związanych z T13. Opracowaliśmy model regresji logistycznej określający iloraz szans dla najczęściej występujących cech T13. Wyniki testu opartego wyłącznie na wieloparametrowym badaniu USG okazały się obiecujące u pacjentek w wieku powyżej 36 lat oraz niedostateczne u ciężarnych w wieku między 26 a 36 lat. Wykazaliśmy, że płody obarczone T13 cechują się najczęściej wadami lewego serca, centralnego układu nerwowego, jamy brzusznej, pogrubiałą przeziernością karkową, tachykardią, ujemną falą a w profilu przepływu w przewodzie żylnym oraz opóźnionym kostnieniem nosa.

Celem badania była ocena występowania grzybów z rodzaju Candida, wpływu higieny jamy ustnej oraz ocena tworzenia biofilmu przez wyizolowane grzyby podczas leczenia aparatami stałymi. W trakcie badania średnia liczba kolonii drożdży ulegała fluktuacjom, jednakże zaobserwowano tendencję wzrostową. Wykazano korelację pomiędzy medianą liczby grzybów a wskaźnikami periodontologicznymi (API, GBI). Postawiono konkluzję, że leczenie stałymi aparatami sprzyja kolonizacji drożdżami z przewagą Candida albicans bez zwiększonej aktywności tworzenia biofilmu. 

Toksyny mocznicowe siarczan indoksylu (IS) i siarczan p-krezylu (pCS) gromadzą się u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (PChN) w wyniku zmienionego metabolizmu mikrobiomu jelitowego i spadku wydalania przez nerki. W prospektywnym badaniu zmierzono stężenia IS i pCS w surowicy 604 dzieci uczestniczących w projekcie 4C. Analiza wieloczynnikowo wykazała istotny związek stężenia siarczanu indoksylu z progresją uszkodzenia nerek, który był niezależny od innych czynników ryzyka, w tym wyjściowej funkcji nerek, białkomoczu i ciśnienia krwi. 

Objawy kliniczne związane z nadmierną produkcją hormonów przysadkowych u pacjentów z gruczolakiem przysadki nie zawsze korelują z wynikami barwienia immunohistochemicznego (IHC) próbek gruczolaka uzyskanych podczas neurochirurgicznej resekcji. Celem naszego badania była ocena związku pomiędzy występowaniem objawów endokrynologicznych, a hormonalną immunoekspresją gruczolaków przysadki. 

Wyniki przeprowadzonego badania wykazały istotne zależności pomiędzy obrazem IHC, a klinicznymi objawami w przypadku: PRL i hiperprolaktynemii, GH i akromegalii oraz ACTH i zespołu Cushinga. Brak pełnej zgodności obrazu endokrynologicznego i barwieniem IHC wynikał głównie z obecności nieczynnych hormonalnie lub wielohormonalnych gruczolaków oraz próbek niediagnostycznych.

Jakość doświadczanych warunków w trakcie życia płodowego pełni istotne znaczenie w kształtowaniu stanu zdrowia w dorosłości. Z uwagi na ograniczenia metodologiczne oraz etyczne, ocena jakości środowiska płodowego u człowieka jest utrudniona. Poszukuje się prostych w pomiarze i stałych przez całe życie wskaźników odzwierciedlających jakość środowiska płodowego, wśród których sugeruje się liczbę linii papilarnych, stopień symetrii twarzy oraz wskaźnik długości palców 2D:4D. W badaniu oceniono czy wartości ww. wskaźników będą ze sobą skorelowane. Nie wykazano istotnych statystycznie korelacji pomiędzy analizowanymi wskaźnikami. 

Postępująca dysfunkcja mięśni szkieletowych związana ze zmianami inwolucyjnymi charakteryzującymi proces starzenia organizmu wiąże się ze zwiększonym prawdopodobieństwem upadków, złamań, niepełnosprawności fizycznej, a także śmierci. Celem pracy była ocena zależności pomiędzy ryzykiem wystąpienia upadku, a parametrami oceny mięśni szkieletowych w grupie kobiet w wieku pomenopazalnym wraz z identyfikacją pacjentek z sarkopenią. Przeprowadzono badania ukierunkowane na diagnostykę sarkopenii: Total Body Composition, pomiar siły mięśniowej (handgrip) oraz ocenę sprawności mięśni (test prędkości chodu na odcinku 4 m oraz test Timed Up and Go) wraz z badaniem ankietowym oceniającym wystąpienie upadku. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że obniżenie masy mięśniowej jest istotnie związane ze wzrostem ryzyka upadków w ciągu 12 miesięcy. Wpływ sarkopenii na ryzyko upadków zależny jest, natomiast od kryteriów diagnostycznych.

Choroby autoimmunizacyjne, w tym autoimmunizacyjne choroby tarczycy (AITD), mogą być związane z chorobą Leśniowskiego Crohna (CD). Biorąc pod uwagę rolę czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF-alfa) w etiopatogenezie obu chorób, oceniliśmy morfologię I czynność tarczycy u dzieci i młodzieży z CD, uprzednio nieleczonych i leczonych z zastosowaniem terapii anty-TNF-alfa, w celu oceny ryzyka AITD i oceny przydatności ultrasonografii do rozpoznawania AITD u pacjentów z CD. Do badania włączyliśmy 61 pacjentów z CD (w tym 36 pacjentów leczonych anty-TNF-alfa). Wykonaliśmy badanie ultrasonograficzne gruczołu tarczowego, oceniliśmy czynność tarczycy oraz miano przeciwciał tarczycowych. Stwierdziliśmy 10-krotnie większą częstość występowania obniżonej echogeniczności tarczycy u pacjentów nieleczonych  z zastosowaniem terapii anty-TNF-alfa.

Nasze dane sugerują ochronną rolę terapii anty-TNF-alfa w rozwoju chorób tarczycy i wskazują na przydatność USG tarczycy do identyfikacji ryzyka prawdopodobnego AITD u dzieci i młodzieży z CD.

Badanie miało na cele określenia znaczenie uwarunkowań społeczno-demograficznych oraz kompetencji zdrowotnych i e‑zdrowotnych w utrwalaniu przekonań spiskowych dotyczących pandemii COVID-19. Dane poddane analizie pochodziły z sondażu zrealizowanego na reprezentatywnej próbie użytkowników Internetu w Polsce w wieku 18-74 lat w czerwcu 2020 roku. Okazało się, że aż 43%-56% respondentów wierzyło w prawdziwość teorii analizowanych w pracy. Ponadto, istotny statystycznie związek z poglądami spiskowymi miał wiek, wykształcenie, status zawodowy oraz zarówno kompetencje zdrowotne jak i e‑zdrowotne. O ile jednak osoby z większymi kompetencjami zdrowotnymi wykazywały mniejsze nasilenie poglądów spiskowych, to w przypadku kompetencji e‑zdrowotnych były one bardziej nasilone. To ostatnie spostrzeżenie jest sprzeczne z oczekiwaniami, że adekwatne kompetencje e‑zdrowotne mogą chronić przed akceptacją dezinformacji. Należy też podkreślić, że opisany powyżej model miał stosunkowo niewielki udział w wyjaśnieniu zmienności współczynnika przekonań spiskowych, co wydaje się wskazywać na istotną rolę innych uwarunkowań nieobjętych badaniem.

Malassezia to lipidofilne drożdże bytujące na skórze ludzi powiązane z niektórymi dermatozami. Niewiele badań dotyczy rozmieszczenia tych grzybów na zdrowej skórze pacjentów zakażonych HIV, stąd celem pracy było porównanie składu gatunkowego Malassezia izolowanych od pacjentów HIV ze zdrowymi ochotnikami. Przebadano 96 osób po 48 w każdej grupie. Kolonizację stwierdzono u 69% HIV „+” i 79% HIV „-” ochotników. Dominowały gatunki M. sympodialis, M. globosa i M. furfur jednakże w różnych proporcjach w zależności od grupy badanej. Stwierdzono tendencję wskazującą, że wyższa liczba limfocytów CD4+ koreluje z częstszą kolonizacją Malassezia.