Publikacje

Rok 2020 miesiąc: grudzień

Celem badań była ocena stanu odżywienia i jakości życia zdrowych dorosłych śpiewających w chórze. Badaniem objęto 200 osób, w tym 100 należących do chóru co najmniej 2 lata. Badanym wykonano pomiar masy ciała i wzrostu, przeprowadzono analizę impedancji bioelektrycznej oraz ocenę jakości życia. Grupa badana miała mniejszą ilość tkanki tłuszczowej, mniejsze zapotrzebowanie kaloryczne, stosunkowo niższy wiekiem metabolizm oraz wyższą jakość życia. Badania wykazały pozytywny wpływ śpiewu w chórze na zdrowie, przejawiające się lepszym stanem odżywienia i wyższą jakością życia.

W trzech gatunkach grzybów jadalnych: pieczarce dwuzarodnikowej, pieprzniku jadalnym i podgrzybku brunatnym oznaczono ilości ważnych dla zdrowia pierwiastków (Zn, Cu, Fe, Mg) w zależności od sposobu ich przechowywania (grzyby świeże, mrożone, suszone w suszarce spożywczej, na słońcu oraz metodą liofilizacji). Pierwiastki oznaczano też po ekstrakcji grzybów w warunkach symulujących przewód pokarmowy aby sprawdzić, czy różne metody suszenia i przechowywania, wpływają bezpośrednio na ich biodostępność dla człowieka. Na podstawie uzyskanych wyników wykazano wyższe zawartości pierwiastków w materiale poddanym liofilizacji, czy suszeniu na słońcu, w porównaniu do materiału wysuszonego w suszarce. Suszenie metodą liofilizacji oraz na słońcu okazało się być korzystniejsze niż suszenie w suszarce pod względem ilości pierwiastków oznaczonych po ekstrakcji w sztucznym przewodzie pokarmowym. Podobnie materiał świeży okazał się być bardziej wartościowym źródłem biopierwiastków, niż mrożony. Udowodniono, że potencjalna biodostępność tych pierwiastków dla organizmu człowieka zależy nie tylko od gatunku grzyba, ale również od sposobu ich przetwarzania.

Bakterie obecne w przewodzie pokarmowym (tzw. mikrobiota przewodu pokarmowego) mogą wpływać na otyłość i choroby współistniejące z otyłością. Celem naszego badania było sprawdzenie czy pacjenci, którzy osiągnęli satysfakcjonującą utratę masy ciała 6 miesięcy po operacji, mają inny skład mikrobioty jamy ustnej i jelit w porównaniu z tymi, których utrata masy ciała nie była zadawalająca. W tym celu pobrano wymazy z jamy ustnej i próbki kału. Zgodnie z wynikami badania, wśród pacjentów poddawanych operacjom bariatrycznym istnieje związek pomiędzy składem mikroflory jamy ustnej i jelit, a uzyskaną po operacji utratą masy ciała.

Praca pt. „COVID-19 Autopsies: A Case Series from Poland” przedstawia pierwsze w Polsce i do tej pory najprawdopodobniej jedyne, wyniki badań pośmiertnych u  trzech pacjentów z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV2. Wszyscy pacjenci mieli choroby współistniejące (cukrzyca, otyłość). W badaniu histologicznym stwierdzono cechy przypisywane infekcji SARS-CoV2  takie jak: powikłania zakrzepowe oraz śródmiąższowe zapalenie płuc. 

Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych są drugą najczęściej występującą przyczyną bólu przewlekłego w układzie mięśniowo-szkieletowym człowieka. Triada objawów zaburzeń czynnościowych narządu żucia obejmuje ból w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, ograniczenie ruchomości oraz objawy akustyczne. Celem badania było przedstawienie metod rehabilitacji stomatognatycznej i ocena jej skuteczności u pacjentów z hypomobilnością stawów skroniowo-żuchwowych w wyniku dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia. Przebadano 44 pacjentów (40,2 ±10,6 r.ż.) pod kątem występowania objawów dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych oraz hypomobilności przy użyciu kwestionariusza Manualnej Funkcjonalnej Analizy Układu Czynnościowego Narządu Żucia (MFA). Pacjentów poddano 3 tygodniowej fizjoterapii, obejmującej  terapię manualną oraz ćwiczenia koordynacji językowo-żuchwowej. W grupie badanej wykonano pomiary ruchomości stawów skroniowo-żuchwowych oraz badanie palpacyjne wybranych mięśni żucia wraz z oceną bólu w skali VAS, przed i po 3 tygodniowej fizjoterapii. Uzyskano istotną poprawę w zakresie ruchomości stawów skroniowo-żuchwowych, która zwiększyła się średnio o 6,6 mm (+/-3,6 mm) (p=0,00054) oraz w przypadku zmniejszenia dolegliwości bólowych dla mięśni referencyjnych, spadek bólu średnio o 3 pkt. w skali VAS (p=0,00002). Zastosowany algorytm fizjoterapii, uwzględniający terapię manualną, ćwiczenia izometryczne mięśni żucia oraz ćwiczenia koordynacji językowo-żuchwowej jest skuteczny w przypadku poprawy zakresu ruchomości żuchwy oraz zmniejszenia dolegliwości bólowych u pacjentów z hypomobilnością stawów skroniowo-żuchwowych.

Poziom metylacji FKBP5 w jednym z czterech badanych miejsc CpG był znacznie niższy u pacjentów z pierwszym epizodem psychozy FEP w porównaniu z innymi grupami. Istotny efekt główny dotyczył wpływu antypatii rodziców i wykorzystywania seksualnego na poziom metylacji FKBP5, przejawiający się w zróżnicowanej metylacji w miejscu CpG. Niższe poziomy metylacji FKBP5 były związane z lepszą wydajnością poznawczą i wyższą wydolnością wysiłkową u pacjentów z psychozą. W grupie kontrolnej niższa metylacja FKBP5 była związana z gorszym działaniem pamięci świeżej i gorszą sprawnością językową. Nasze odkrycia sugerują, że hipometylacja FKBP5 pojawia się we wczesnych stadiach psychozy i może być związana z historią ACE (traumatycznych doświadczeń w dzieciństwie), jak również z mniej poważnymi objawami klinicznymi.

Celem pracy było zbadanie zaangażowania, konwertowanego w makrofagach, kortyzolu, na polaryzację pro- (M1) lub przeciwzapalną (M2) tych komórek u ryb. Wykazano, że makrofagi ryb pod wpływem lipopolisacharydu i interferonu gamma polaryzują w kierunku komórek M1, a pod wpływem interleukiny 4/13B w kierunku M2. Zmiana statusu polaryzacji makrofagów wpływa także na ekspresję enzymów zaangażowanych w konwersję kortyzolu, a zahamowanie tego procesu oraz zablokowanie receptorów glikokortykoidowych i PPARg podnosi w tych komórkach ekspresję przeciwzapalnej IL-10. Aktywacja tego mechanizmu związana jest prawdopodobnie z regulacją przebiegu reakcji odpornościowej tak aby pozwalała na efektywną eliminację patogenu, ale nie powodowała uszkodzenia własnych tkanek.

W projekcie ATHLOS wypracowano nowatorską skalę, opartą o zharmonizowane dane 343 915 osób w wieku 18lat i +, uczestników 16 długofalowych badaniach kohortowych. Zgodnie z biopsychospołecznym modelem zdrowia w skali wykorzystano 41 pozycji definiujących wydolność i funkcjonalne zdolności w odniesieniu do wybranych funkcji poznawczych, symptomów psychologicznych/witalności, funkcji sensorycznych, poruszania się/mobilności, aktywności dnia codziennego, instrumentalnej aktywności dnia codziennego. Potwierdzono wysoką trafność w odniesieniu do różnych uwarunkowań demograficzno-społecznych, życiowych i zdrowotnych oraz z oczekiwaną długością życia w zdrowiu i PKB. Skala ATHLOS może być powszechnie stosowana w badaniach nad zdrowym starzeniem się.

Egzamin OSCE (Objective Structured Clinical Examination) jest narzędziem oceny umiejętności praktycznych i służy do ewaluacji takich kompetencji, jak m.in. zbieranie wywiadu, badanie fizykalne, umiejętność komunikacji i interpretacji danych klinicznych. Kompetencje oceniane są przy pomocy list kontrolnych (checklist) i rotowanie studentów poprzez szereg stacji, w których wykonują określone zadania. Podczas ich wykonywania obserwowani przez egzaminatorów. Zakład Dydaktyki Medycznej CM UJ w 2000 roku jako pierwszy w Polsce, wprowadził OSCE w kanon form oceniania na uczelniach medycznych. Ważnym aspektem dobrego przygotowania egzaminu jest pozyskanie odpowiednio przeszkolonej i zmotywowanej grupy oceniających. W niniejszym badaniu postawiliśmy sobie za cel poznanie opinii egzaminatorów OSCE. Praca ta pokazuje, że działalność dydaktyczna to czasem też PO PROSTU NAUKA.

Współdziałanie limfocytów B i T rozpoznających insulinę jest kluczowe w patomechanizmie cukrzycy typu I (T1D). U myszy spontanicznie rozwijających T1D (szczep NOD) limfocyty T z receptorem 2H6 TCR wykazują działanie hamujące zależne od TGF-β, podczas gdy limfocyty B z receptorem VH125 BCR wykazują wzmożoną aktywność patologiczną. Opublikowane wyniki pokazują, że myszy transgeniczne 2H6VH125 NOD nie rozwijają T1D, ich limfocyty VH125 BCR nie modyfikują fenotypu limfocytów 2H6 TCR, podczas gdy limfocyty 2H6 TCR hamują patologiczną reaktywność limfocytów VH125 BCR.

Opublikowana praca przedstawia wyniki zastosowania leczenia biologicznego u dzieci z zaawansowaną chorobą nowotworową. Nivolumab, inhibitor immunologicznego punktu kontroli, jest przeciwciałem monoklonalnym wiążącym się z receptorem programowanej śmierci komórki-1 /PD-1/). Lek wykazuje skuteczność w rozsianych guzach litych, czerniaku i opornym na leczenie chłoniaku Hodgkina. Aktualnie nie ma rejestracji u pacjentów pediatrycznych w żadnym wskazaniu. Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa nivolumabu. Analizowano grupę 10 dzieci, mediana wieku 15,1 lat, z czerniakiem złośliwym skóry (5 dzieci), guzami mózgu (2 dzieci), przerzutami czerniaka złośliwego do OUN (1 dziecko), chłoniakiem Hodgkina (1 dziecko), mięsakiem tkanek miękkich (1 dziecko). U 4 pacjentów uzyskano całkowite remisje. U 2 pacjentów otrzymujących nivolumab razem z ipilimumabem, inhibitorem CTL4, nie uzyskano remisji. 2-letnie całkowite przeżycia dla całej grupy wyniosły 36%. U 4 dzieci wystąpiły działania niepożądane (niedoczynność tarczycy, niedociśnienie tętnicze, biegunka, wysypka). Nivolumab wydaje się być obiecującą opcją w leczeniu zaawansowanych postaci czerniaka złośliwego oraz niepowodzeń leczenia dzieci z chłoniakiem Hodgkina.

Od dawna wiadomo, że warunki atmosferyczne wpływają na organizm człowieka. Nasze badanie analizuje związek czynników atmosferycznych, takich jak temperatura czy ciśnienie atmosferyczne ze stosowaniem środków przymusu w szpitalach psychiatrycznych. Nasze analizy wykazały zależności pomiędzy wzrostem ich zastosowania a gwałtownymi zmianami pogody, dla przykładu spadkiem ciśnienia. Badanie ma wymiar praktyczny, gdyż pozwala, przy uwzględnieniu innych czynników ryzyka, przewidywać wzrost ilości zachowań trudnych na oddziałach i odpowiednio wczesną prewencję.

Celem badania było ustalenie poziomu zadowolenia Pacjentów z zabiegów chirurgicznych w chorobach zwyrodnieniowych kręgosłupa oraz określenie czynników ryzyka dla braku satysfakcji z leczenia.  Badane predyktory obejmowały zmienne socjodemograficzne oraz psychospołeczne i bólowe funkcjonowanie pacjentów na dwóch etapach leczenia: przed zabiegiem oraz w okresie 6 miesięcy po nim.
Wyniki wskazują, że 17,8% Pacjentów deklaruje brak satysfakcji z leczenia. Dodatkowo wykazano, że negatywne oczekiwania co do skuteczności interwencji, mniejsza poprawa na skali niepełnosprawności oraz wyższy poziom pooperacyjnego dystresu są niezależnymi czynnikami ryzyka dla niezadowolenia z zabiegu.

W ostatnich latach rozpowszechniła się metoda oscylometryczna pomiaru ciśnienia tętniczego, która mierzy bezpośrednio ciśnienie średnie (MAP – mean arterial pressure) panujące w tętnicach, następnie wewnętrzny algorytm urządzenia oblicza ciśnienie skurczowe i rozkurczowe. Na podstawie analizy przeprowadzonej przez międzynarodowe konsorcjum IDACO w grupie 11596 osób obserwowanych przez ponad 13 lat ustalono, że wartości MAP odpowiadające ciśnieniu optymalnemu to <90 mm Hg, natomiast rozpoznanie nadciśnienia tętniczego należy postawić przy wartościach MAP >92 mm Hg.

Pandemia COVID-19 radykalnie wpłynęła na edukację medyczną. Jedną z konsekwencji jest konieczność aktualizacji treści wykorzystywanych w nauczaniu. W naszej pracy przedstawiamy doświadczenia międzynarodowego zespołu odpowiedzialnego za kolekcję wirtualnych pacjentów. Nowy kontekst sprawił, iż niektóre objawy prezentowane w interaktywnych przypadkach nabrały nowego znaczenia w ocenianym procesie rozumowania klinicznego. Pociągnęło to za sobą m.in. konieczność uwzględnienia w diagnostyce różnicowej nowych możliwości oraz poszerzenia bazy przypadków. Odnotowaliśmy gwałtowny wzrost zainteresowania zaktualizowaną kolekcją materiałów edukacyjnych.

Tematem publikacji jest poszukiwanie nowych związków organicznych posiadających aktywność promieniochronną. Ochrona przed promieniowaniem UV jest konieczna w celu ograniczenia jego negatywnego oddziaływania na organizm ludzki, m. in. działania rakotwórczego czy też przyspieszanie fotostarzenia skóry. Otrzymaliśmy serię 17 nowych związków, spośród których wyselekcjonowaliśmy dwie struktury posiadające najkorzystniejsze parametry ochrony przeciwsłonecznej, porównywalne lub lepsze od obecnie stosowanych filtrów UV. Wyniki badań bezpieczeństwa tych związków również były satysfakcjonujące. Opisane związki potencjalnie mogą zostać wykorzystane jako składniki aktywne produktów kosmetycznych dedykowanych ochronie przeciwsłonecznej.

Kwas moczowy w warunkach podwyższonego stężenia we krwi może prowadzić do uszkodzenia naczyń i powikłań sercowo-naczyniowych. W zakresie dużych tętnic wskaźnikiem zmian w naczyniach jest ich zwiększona sztywność tożsama z podwyższoną szyjno-udową prędkością fali tętna (PWV). W międzynarodowym badania FORWARD porównywano skuteczność dwóch leków obniżających stężenie kwasu moczowego allopurynolu i febuksostatu. Febuksostat szybciej i efektywniej normalizował stężenie kwasu moczowego w krwi. W zakresie efektu naczyniowego (wpływu na PWV) oba leki nie różniły się.