Publikacje

Rok 2024 miesiąc: listopad

Przeanalizowano 417 naczyń u 279 pacjentów z granicznymi zwężeniami tętnic wieńcowych. Oceniano ciśnienia w spoczynku (iFR/RFR) oraz przy wywołanej hyperemii (FFR). Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy – z eGFR powyżej i poniżej 70 mL/min/1,73m². Pacjenci z niższym eGFR mieli tendencję do częstszych negatywnych wyników oceny fizjologicznej krążenia wieńcowego. Wyniki potwierdziły związek między funkcją nerek a wynikami oceny fizjologicznej zwężeń wieńcowych.

Mimo poprawy wyników leczenia ostrej białaczki szpikowej (AML) część pacjentów nadal umiera przed rozpoczęciem leczenia lub we wczesnej fazie terapii, przed osiągnięciem remisji. W badaniu przeanalizowano czynniki ryzyka wczesnych zgonów (ED) i zgonów związanych z leczeniem (TRD) u dzieci i młodzieży z AML. Oceniono 646 pacjentów z AML leczonych od stycznia 2005 r. do listopada 2023 r. w ośrodkach Polskiej Pediatrycznej Grupy ds. Leczenia Białaczek i Chłoniaków. Wczesny zgon (przed 42. dniem terapii) wystąpił u 30 dzieci. Mediana wieku pacjentów wynosiła 10,7 lat (1 dzień do 18 lat). U ponad połowy pacjentów (53%) rozpoznano ostrą białaczkę mielomonocytową (M5), u 13% ostrą białaczkę promielocytową (M3). Odsetek ED dla trzech kolejnych protokołów AML-BFM wyniósł odpowiednio 4,9% vs.  5,3% vs. 3,1%. Najczęstszą przyczyną zgonów przed 15. dobą (ED15) była leukostaza i krwawienie, natomiast pomiędzy 15. a 42. dobą (ED15-42) zakażenia, głównie posocznica bakteryjna. Stwierdzono istotny związek pomiędzy ED15 a wysoką liczbą leukocytów (>10 × 10⁹/l) i typem M3 (p < 0,001) oraz między ED15-42 a wiekiem <1 roku (p = 0,029). W analizie jednoczynnikowej jedynie początkowa wysoka liczba leukocytów > 100 × 10⁹/l była istotnym predyktorem wczesnego zgonu. Odsetek TRD dla całego okresu badania wyniósł 3,4%. Główną przyczyną zgonów były infekcje (45,4%). Hiperleukocytoza i zakażenia są nadal główną przyczyną zgonów związanych z leczeniem. Rozwój terapii wspomagających oraz nowych leków celowanych daje szansę na dalszą poprawę wyników leczenia tej grupy chorych.

Celem badania była ocena związku między wartością wskaźnika lipofilowego (LI) fosfolipidów surowicy a stopniem wyrównania metabolicznego, stanem zapalnym ściany naczyniowej i aktywacją płytek krwi u chorych z cukrzycą typu 2 i udokumentowaną angiograficznie chorobą układu sercowo-naczyniowego o etiologii miażdżycowej. W badanej populacji wyższe wartości LI wiązały się z gorszą kontrolą metaboliczną, nasilonym stanem zapalnym ściany naczyniowej i wyższą reaktywnością płytek krwi w trakcie leczenia aspiryną w dawkach COX-1-selektywnych.

W badaniu przeprowadzonym w sześciu ośrodkach onkologicznych w Polsce oceniono działania niepożądane terapii skojarzonej niwolumabem i ipilimumabem u 88 pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym. Najczęściej występowały zaburzenia endokrynologiczne (27%), hepatotoksyczność (17%), objawy ogólne (13,6%) oraz zmiany skórne (12,5%). Obecność działań niepożądanych wiązała się z 60% redukcją ryzyka progresji choroby, jednak hepatotoksyczność była związana z gorszymi wynikami leczenia. Wyniki sugerują, że działania niepożądane mogą stanowić wskaźnik skuteczności terapii, podkreślając jednocześnie konieczność ścisłego monitorowania funkcji wątroby.

Celem badania była ocena przydatności szczytowej prędkości skurczowej (S’) wolnej ściany mięśnia prawej komory (RV) w badaniu TDI do rozpoznania ostrej zatorowości płucnej (PE) i przewidywania 30-dniowej śmiertelności. Było to przekrojowe, jednoośrodkowe badanie obserwacyjne obejmujące kolejnych 220 pacjentów Oddziału Chorób Wewnętrznych, z wysokim klinicznym prawdopodobieństwem PE z potwierdzeniem w tomografii komputerowej (CTPA). Wykazaliśmy, że ocena uśrednionej prędkości wolnej ściany mięśnia sercowego RV nie pomaga w przewidywaniu PE u pacjentów z wysokim klinicznym prawdopodobieństwem PE.

Publikacja podsumowuje wyniki badań przedklinicznych pierwszego w klasie kandydata na lek przeciwpadaczkowy. Substancja, będąca stymulatorem transportera GLT-1 (u gryzoni) i jego ludzkiego odpowiednika – EAAT2, posiada silniejszą lub/i znacznie szerszą aktywność protekcyjną w modelach drgawek, a zarazem jest lepiej tolerowana w porównaniu do stosowanych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Badania prowadzono w ramach współpracy z prestiżowym amerykańskim programem rozwoju nowych terapii padaczki lekoopornej – Epilepsy Therapy Screening Program (NIH/NINDS, Bethesda, MD, USA).

Deksametazon to hormon steroidowy podawany m.in. ciężarnym kobietom przy zagrożeniu porodem przedwczesnym. Podawanie deksametazonu kobietom w ciąży stymuluje dojrzewanie układu oddechowego u płodu, ale jednocześnie jak pokazują najnowsze badania, może zwiększać ryzyko wystąpienia depresji w życiu dorosłym. W naszej pracy, przy wykorzystaniu zwierzęcego modelu opartego na podaniach prenatalnych deksametazonu ciężarnym szczurzycom, przeprowadziliśmy oznaczenia multiomiczne (badania poziomu metylacji DNA, ekspresji genów oraz białek) w mózgu dorosłego potomstwa. Odkryliśmy, że narażenie na deksametazon w życiu płodowym prowadzi do szeregu zmian m.in. w szlakach przekazu sygnału zaangażowanych w procesy poznawcze, neuroplastyczność oraz neuroprzekaźnictwo.