Rozwój medycyny zależy od rozwoju edukacji i nauki. Polska była państwem, które powstawało dopiero w tym czasie, w którym Europa była już w części ukształtowana. W średniowieczu i przez znaczną część nowożytności była uwikłana w wojny, często wyniszczające, co naruszało podstawy ekonomiczne istnienia państwa i zaowocowało rozbiorami. Pierwsza i druga wojna światowa pozbawiły nas dużej części profesorów medycyny i lekarzy. W tych warunkach Polska odrabiała dystans dzielący ją od Europy i świata.

Studenci i pracujący w klinikach lekarze muszą wiedzieć, że zostali obdarowani wartościami, które wnieśli do wiedzy medycznej, a zwłaszcza do nauki o chorobach wewnętrznych, niektórzy ich poprzednicy. Na tym tle historia medycyny polskiej i jej nauczania – w tym działalność Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego – w pełni zasługuje na społeczny szacunek i upamiętnienie.

Z recenzji prof. Janusza Naumana (źródło: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego)